Istedim Fakat..

" Eğer bir bardak suya, bir avuç dolusu tuz atarsanız, o su içilmez olur. Ama bir avuç tuzu bir nehre atarsanız, insanlar hala o sudan içip, yemek pişirebilirler. Nehir kocamandır, kabullenme ve dönüştürme yetisi vardır. Kalbimiz küçükse, anlayışımız ve merhametimiz limitlidir, ve acı çekeriz. Diğer insanları ve hatalarını kabullenemeyiz ve değişmelerini bekleriz. Ancak kalbimiz büyüdüğünde, böyle şeyler bize acı çektirmez. Çok fazla anlayış gösterebiliriz ve diğer insanları kabulleniriz. Onları oldukları gibi kabullendiğimizde, değişim şansları da olur. "


Daha çok küçükken uzakdoğuya, felsefelerine, dinlerine ilgi duydum farklıydı. Bende anlamak istedim o an anladığımdan daha fazla, şu an anladığımdan daha fazla, herhangi birinden daha fazla. İnsanların göremediklerini görmek istedim, insanların sevemediği gibi sevmek.


Evet sevmek istedim tüm önyargılardan, tüm korkulardan ve insanın görüşünü kapatan o sisin kaybolmuşluğuna kapılıp kelimenin tam anlamıyla saçmalamaya sebep olacak durumlara kapılmadan, saf, olduğu gibi, saf bir sevgi. Öyle saf olsun istedim ki, ne bir yalan ne bir samimi olmayan davranış. İstemediğim herşeyi söyleyebilmek istediği herşeyi söyleyebilsin istedim. Talep edelim istedim. Kızalım istedim. Küselim istedim. Sarılalım istedim. Barışalım istedim. Tartışalım, gülelim, bağıralım istedim. Hayatımda yaptığım tüm hataları telafi edebileyim tek bir kişi ile istedim. Hep saklandım, kandırdım. Bir kerede herşeyimi göstereyim, herşeyimi vereyim istedim. Doğru olan bu gibiydi. Kalbim kocaman, sınırsız sevgim, sabrım var. Bunu sunabileceğim bir kişi bulabildim. Bende inandım, kendime ve ona zaman tanıdım.


Fakat o gitti. Tüm bunları yaparken salak gibi davrandım, istediğim şeyi biliyorum ve buna ulaşmak için yaptıklarım tam saçmalık. Hayatın en saçma tepkilerini hakediyor olmam elimdeki tek şey. İnsan kendinden kaçamıyor.