Öyle anlar geliyor ki, unuttuğum herşeyi hatırlamamı sağlıyor. Bazen mutlu olanlar geliyor hatırladığıma seviniyorum, bazen üzücü olanlar yine seviniyorum hatırladığıma daha net görebildiğim için, bazen atladıklarım geliyor geri dönmek üzere ve bunlar oldukça üzüyor. O kadar çok şeyi ertelemişim ki çoktan süreleri dolmuş. O kadar çok geri dönmek istemişim ki çoktan kaybolmuş. O kadar çok unutmuşum ki bunların hüsranı konuşmaya bile değmez, kelimeler yetmez.
Sanırım tekrar yazmam gerekiyor buraya. Biraz daha sık, dönüp okuyabilmek için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder